#538 7-beon-bang-ui seon-mul - 2013

Yönetmen : Kwang-kyun Lee

Ryu-Seung Ryong, So Won Kal, Dal-su Oh, Man-shik Jeong, Wonk-sang Park

Komedi, Dram, Aile

7-beon-bang-ui seon-mul | Miracle in Cell no.7 - 2013

Güney Kore sinemasının mucizelerinden birisi daha. Kahkahalar eşliğinde yükselen, hıçkırıklarla biten, bittiğinde sizi koltuğunuzda yalnız bırakan ve derin düşüncelere daldıran bir baba-kız ve adalet hikayesi.

Kızını çok seven zihinsel engelli bir baba, babasını çok seven oldukça zeki ve tatlı bir küçük kız. Ancak kader ağlarını örer ve baba korkunç bir suçun cezasını çekmek için haksız bir şekilde tutuklanır; Çocuk kaçırma ve öldürme. Baba idam cezası ile yargılanacaktır. Olaylardan ve sonuçlarından bihaber olan babanın tek isteği vardır; kızı Ye-Sung’u görmek. Ye-Sung’u bir daha görebilecek midir?

“Uzaklara gitmek istemiyorum. Sadece beni de tutuklayamaz mısınız? Lütfen”

İç burkan hikayesiyle, oyunculuklarıyla ve karakterlerin çeşitliliği ile harika bir komedi-dram filmi. Özellikle filmin ikinci yarısından itibaren dram, kendini o kadar iyice ortaya koyuyor ve bunu hiç zorlamadan o kadar yerli yerinde ve kararında yapıyor ki, filmin içinde acı çeken ve elinden pek de bir şey gelmeyen yeni bir karakter gibi hissetmeye başlıyorsunuz kendinizi.

Filmin hem senaristi hem de yönetmeni olan  Hwank-kyun Lee çok başarılı bir filme imza atarken, filmin küçük, akıllı ve güçlü kızı Ye-Sung rolünde So Won Kal olağaünüstü bir oyunculuk sergiliyor. Zihinsel engelli baba rolünde ise oyunculuk açısından mucizeler yaratan Ryu-seung Ryong ile tanışıyoruz.  Kore sinemasının yardımcı oyuncularını da toplu bir şekilde görüyoruz. En dikkat çekeni elbette yine Dal-su Oh. Oyunculuk açısından da muazzam bir film.

Hikaye, yönetmenin sinematografik becerisi ve oyunculuk kalitesi birleşince ortaya bir “şaheser” çıkıyor adeta.

Bu şahesere hangi sinema atlayacak diye beklerken hikayeyi kopyalayan ülkenin Türkiye olduğu haberini aldım. Fragmanları bile dönmeye başladı. Elbette bitmeyen bir filmi eleştirmek adil bir davranış değil. Ancak sadece hikaye yetmiyor. 

Kwan-kyun Lee, çıtayı çok yüksek bir seviyeye çıkarmış durumda. Üstelik dünya sinemasından haberdar olan seyirciler için film bilinir bir film. Sadece gişe beklentisi ile film çekildiyse, Türk halkının “duygusal” yönü ağır basabilir ve film gişede çok iyi iş yapabilir ancak konu filmin hakkını vermekse yönetmenin, yapımcının, oyuncuların ve tüm ekibin çok ama çok başarılı bir iş çıkarmaları, geçmiş işlerinin çok çok üzerine çıkmaları, sosyolojik uyarlamaları çok ustaca becerebilmeleri lazım. O yüzden Türkiye’de çekilen film hem çok kolay bir yol hem de çok zor bir yol.